Η Κρυσταλλένια

Μια φορά και έναν καιρό, μέσα σε ένα όμορφο μπουκάλι, ζούσε η κρυσταλλένια! Η κρυσταλλένια ήταν νερό! Τα πλάσματα της φύσης την ονόμασαν έτσι γιατί δεν ήταν οποιοδήποτε νερό, ήταν ένα νερό μαγικής κρυστάλλινης πηγής. Όποιος έπινε νερό από εκείνη την πηγή και ήταν άρρωστος γιατρευόταν!

Πριν μπει όμως η Κρυσταλλένια στο μπουκάλι ζούσε χαρούμενη στην πηγή της και ελεύθερη. Έρεε άφθονη και απολάμβανε να κυλάει ορμητικά στον μικρό καταρράκτη, το αεράκι και τον ήλιο που όταν ήταν καυτός την σήκωνε ψηλά στον ουρανό. Της άρεσε βέβαια και το να γιατρεύει όλους όσους έκαναν το μακρινό και κουραστικό ταξίδι πάνω σε βουνά, σε δάση και χαράδρες για να την επισκεφτούν και να ανακουφιστούν απ’ ότι τους έκανε να μην αισθάνονται καλά πίνοντας απλώς μια γουλιά από το νερό της.

Μια μέρα όμως ένας από αυτούς τους επισκέπτες της πηγής της κρυσταλλένιας δεν ήπιε απλά μια γουλιά νερό αλλά και φυλάκισε ένα μέρος της κρυσταλλένιας σε ένα όμορφο μπουκάλι για να την πάρει μαζί του. Δεν ήθελε να της κάνει κακό απλά να γιατρέψει οποιονδήποτε ήταν άρρωστος. Ο άνθρωπος αυτός ήταν γιατρός.Ήταν καλός γιατρός όμως και στην πορεία της καριέρας του ανακάλυψε φάρμακα για κάποιες αρρώστιες και έτσι ξέχασε την Κρυσταλλένια κάπου στην άκρη του εργαστηρίου του μέσα πάντα στο όμορφο μπουκάλι της.

Πέρασε πολύς καιρός, μάλλον χρόνια που η Κρυσταλλένια ζούσε εκεί. Σκεφτόταν με νοσταλγία την πηγή της και ήθελε όσο τίποτα να βρεθεί πάλι εκεί ή έστω να ελευθερωθεί στον αέρα όπως όταν την ζέσταινε τις καυτές μέρες του καλοκαιριού ο ήλιος και την σήκωνε ψηλά αγνώριστη και αόρατη…Πόσο της είχε λείψει η ζεστασιά του ήλιου! Δεν την άγγιζε πια στο σκοτεινό δωμάτιο που ήταν παρατημένη, σε ένα ράφι δίπλα από το πάντα κλειστό παράθυρο με τις βαριές κουρτίνες.Μια μέρα όμως φύσηξε πολύ δυνατός αέρας που έκανε το παράθυρο να ανοίξει με δύναμη, να χτυπήσει το μπουκάλι της κρυσταλλένιας το οποίο έσπασε και η κρυσταλλένια άρχισε να κυλάει σιγά- σιγά από το ράφι σε όλο το πάτωμα, όπως κυλούσε κάποτε στους καταρράκτες της πηγής. 

Από το ανοιχτό παράθυρο έμπαιναν οι ακτίνες του ήλιου που έπεφταν καυτές πάνω σε ένα μεγάλο μέρος της λιμνούλας που είχε σχηματίσει η Κρυσταλλένια στο πάτωμα. Η κρυσταλλένια τότε άρχισε να ζεσταίνεται όπως την ζέσταινε κάποτε και ο ήλιος και την ανέβαζε ψηλά! Ζεστάθηκε τόσο πολύ που άρχισε να γίνεται ελαφριά σαν αέρας και να βγαίνει χαρούμενη και ελεύθερη έξω από το παράθυρο στον καθαρό αέρα!

Στο δίπλα δωμάτιο, στο ιατρείο του γιατρού, εδώ και ώρα βρισκόταν ένα άρρωστο παιδάκι το οποίο ο γιατρός δεν μπορούσε να γιατρέψει παρά τις προσπάθειες και τα ισχυρά του φάρμακα. Τότε θυμήθηκε την Κρυσταλλένια και τις μαγικές της ιδιότητες και σηκώθηκε χαρούμενος να την βρει! Όταν όμως μπήκε στο εργαστήριο του είδε το όμορφο μπουκάλι της σπασμένο και την κρυσταλλένια να έχει εξατμιστεί στο σημείο που οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν πάνω της καυτές. Τότε πήρε αμέσως ένα κουτάλι και μάζεψε τις λίγες σταγονίτσες που είχαν μείνει στην σκιά βάζοντάς τες σε ένα μικρό μπουκαλάκι. Η Κρυσταλλένια ήταν και πάλι χαρούμενη γιατί ένα μέρος της ελευθερώθηκε στον αέρα και το υπόλοιπο παρόλο που δεν τα κατάφερε, δεν την ένοιαζε. Γιατί ο γιατρός δεν την έκλεισε πάλι σε όμορφο μπουκάλι αλλά την έδωσε στο άρρωστο παιδάκι το οποίο έγινε και πάλι καλά! 

Πρόκειται για ένα δικό μου αυτοσχέδιο παραμύθι που δημιουργήθηκε με σκοπό να εισάγει τα παιδιά στις φυσικές επιστήμες και πιο συγκεκριμένα στην έννοια της εξαέρωσης.

Ώρα για παιχνίδι!

1.Φτιάχνουμε το μπουκάλι της Κρυσταλλένιας! 

Χρησιμοποιούμε παλιά πλαστικά (ενδείκνυται για τάξη νηπιαγωγείου όπου υπάρχουν πολλά παιδιά)  ή γυάλινα μπουκαλάκια (για τα παιδιά μας στο σπίτι) και αφήνουμε τα παιδιά να τα διακοσμήσουν όπως επιθυμούν. Για την διακόσμηση:

• Ζωγραφική στο μπουκάλι με ακρυλικές μπογιές και πινέλα. Ειδικά σε γυάλινο μπουκάλι η ζωγραφική θα είναι για αυτά πρωτόγνωρη εμπειρία, και για τους γονείς θα μείνει ένα διακοσμητικό για το σπίτι φτιαγμένο από τα χεράκια του παιδιού τους.  Μην ξεχάσετε να πλύνετε τα πινέλα, την παλέτα και όποια άλλη επιφάνεια έχει λερωθεί αμέσως μετά την ζωγραφική καθώς τα ακρυλικά χρώματα στεγνώνουν πολύ εύκολα. Αν δεν διαθέτουμε ακρυλικά χρώματα μπορούμε να κολλήσουμε στα μπουκάλια κομμάτια χαρτοταινία και να αφήσουμε τα παιδιά να ζωγραφίσουν πάνω σε αυτά με μαρκαδόρους, νερομπογιές, παστέλ χρώματα κλπ.

• Κορδέλες, αυτοκόλλητα, αποξηραμένα φύλλα (θα βοηθήσουμε εμείς στην τοποθέτηση με την θερμόκολλα) και ότι άλλο διαθέτουμε στο σπίτι.

2. Πάμε περίπατο!

Για όσους ζουν κοντά στην φύση θα ήταν όμορφο να πάτε με τα παιδιά σας μια βόλτα μέχρι μια κοντινή πηγή. Αφήστε τα παιδιά να παίξουν ελεύθερα στην φύση και να γεμίσουν τα μπουκαλάκια που διακόσμησαν με τρεχούμενο νερό.

3. Πειραματιζόμαστε! 

Μιλώντας για φυσικές επιστήμες δεν θα μπορούσε να λείπει από το παιχνίδι μας το πείραμα. Άλλωστε τα παιδιά λατρεύουν τα πειράματα. Διαλέγουμε μια ηλιόλουστη μέρα και προτείνουμε στα παιδιά να δούμε αν το δικό μας νερό μπορεί με την βοήθεια του ήλιου να ελευθερωθεί στον ουρανό όπως και η Κρυσταλλένια. Ανοίγουμε τα μπουκαλάκια μας και ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα νερού σε μια λεκάνη την οποία αφήνουμε στον ήλιο. ''Τι πιστεύετε πως θα συμβεί;''

Μια παραλλαγή του πειράματος είναι να βράσουμε το νερό στην κατσαρόλα για να διδάξουμε και την έννοια της εξάτμισης.